Wyobraź sobie puzzle, które składają się z 5 tys kawałków. Każdy kawałek jest całkowicie inny i pasuje tylko w jednym miejscu w całej układance. Jeśli chcesz wpasować go gdzieś indziej, doprowadzi to do zmęczenia, frustracji, rozczarowania i rezygnacji. Jeśli pozbędziesz się chociaż jednego kawałka, cała układanka będzie ziała dziurą i będzie można o niej powiedzieć, że jest wybrakowana, bez wartości, nieprzydatna do oprawienia w ramki, a fragment obrazu jaki był na brakującym kawałku nie może dopełnić całości.

Wyobraź sobie teraz, że każdy z nas jest jest jedynym w swoim rodzaju puzzlem, który składa się na całość ludzkości. Każdy kawałek ma swoje jedyne w swoim rodzaju miejsce w całości.

Na powierzchni życia ludzkiego wiele rzeczy się powtarza, czy jest podobne. Np. mamy podobne zainteresowania, kariery, robimy podobne rzeczy, czy nosimy identyczne jeansy od tego samego projektanta. Natomiast głęboko w środku, gdzie jest twoje Ja, panuje absolutna unikalność. Nie ma drugiego takiego samego Ja, czy takiej samej duszy. To są prawdziwe puzzle składające się na całość obrazu.

Każdy przychodzi na świat po to, żeby być unikalnym sobą. Każdy z nas jest odpowiedzialny za to, żeby poprzez bycie sobą stać się częścią całości i nadać tej całości sens.

Kiedy puzzel jest na swoim miejscu, jest wspierany przez całość układanki, bo całość go potrzebuje. Kiedy się oddzieli, jest nie tylko samotny i zagubiony, ale również zdany sam na siebie. Tylko kiedy jest na swoim miejscu, jego egzystencja ma sens. W oderwaniu od całości, nie wiadomo czym ten kawałek jest i co reprezentuje, bo widać tylko jakiś fragment nie mających sensu kresek i kolorów.

Kiedy człowiek wreszcie pozwoli sobie na bycie sobą, to nie tylko czuje, że jest w swoim wewnętrznym domu i jest to prawdziwa ulga i wolność od przymusu, ale zauważa również, że jego życie jest niezbędne dla całości i że całość życia wspiera go z radością.

Szaleństwem nieświadomego umysłu jest chęć bycia kimś innym, odrzucanie siebie, brak akceptacji siebie, czy wmawianie sobie, że jest się niewystarczająco dobrym. Każde przekonanie tego rodzaju wyrywa cię z twojego miejsca w całości i skazuje na samotność, oddzielenie i brak wsparcia. Twoje życie traci wtedy sens, bo jesteś na wygnaniu ciągle poszukując siebie i swojego miejsca, nigdy go nie odnajdując, bo TAM go nie ma. Jest tylko tu, w środku twojego Ja.

Zobacz, że jeśli na kawałku puzzla widać jedną kreskę, ale jest on osobno od całości, to puzzel ten nie ma sensu. Ale kiedy umieścisz go na swoim jedynym miejscu, nagle ta kreska nabiera sensu.

Załóżmy, że cały obraz to chłopiec nad jeziorem łowiący ryby. Ma zarzuconą wędę i czeka. Puzzel z kreską to kawałek wędki. Tylko wtedy, gdy puzzel jest na swoim miejscu, może odkryć swoją tożsamość i powiedzieć: O, jestem wędką! Jeśli jest wyjęty z całości, nie ma pojęcia czym jest i nic dziwnego, że jego egzystencja nie ma sensu.

Patrząc na naszą ludzkość i na to, jak się generalnie czuje i zachowuje, wydaje się, że puzzle ludzkości są mocno nie na swoim miejscu. Jest dużo chaosu, zamieszania, zagubienia i ciągłego poszukiwania czegoś. A obraz całości przedstawia bałagan. Wiele osób stara się być kimś innym niż jest i szuka siebie poza sobą. Trudno o harmonijny obraz w takim przypadku.

Jedyne co każdy z nas może zrobić, to wziąć odpowiedzialność za siebie, czyli swoją cząstkę układanki. Bo tylko nad tym mamy kontrolę, wszystko inne jest poza nią. W momencie gdy każdy to zrobi, wyłoni się harmonijny obraz całości, który zwykle jest piękny, gdy jest kompletny. Wtedy włącza się przepływ, który wspiera wszystko i dba o każdy kawałek, bo każdy kawałek jest niezbędny.

Kiedy człowiek wreszcie obejmie całymi ramionami swoje Ja z jakim przyszedł na świat, czyli zajmie swoje miejsce w całości, jest to najprzyjemniejsze doświadczenie jakie istnieje. Włącza się poczucie sensu bycia, znalezienia swojego domu, bezpieczeństwa, pewność siebie i swojej wartości, oraz uczucie, że wszystko jest tak jak ma być, co otwiera na wsparcie. Wsparcie objawia się tym, że sprawy się układają w łatwy sposób, jest sporo synchronizacji ułatwiających życie, właściwi ludzie pojawiają się we właściwym momencie, generalnie mówiąc, życie sprzyja.

Zrób wszystko co w twojej mocy, żeby przestać się opierać swojemu Ja. Nie znajdziesz satysfakcji nigdzie indziej, w żadnym zewnętrznym celu. Uwolnij się od bezsensownych przekonań, że czegoś ci brakuje w środku, że coś z tobą jest nie tak, że lepiej być kimś innym itd. To tylko zmarnuje ci czas i życie. Jeśli jesteś puzzlem z kreską, a chcesz na siłę wpasować się w inne miejsce układanki i być kawałkiem wody na obrazku, to nie tylko będziesz się czuć bez sensu, ale i woda nie będzie cię w stanie wesprzeć swoimi jakościami.

Zamiast zaprzeczać swojemu Ja wmawiając sobie, że jesteś niewystarczający/a, poznaj kim jesteś. Poznanie siebie automatycznie umieści cię w prawidłowym miejscu układanki, twoje życie nabierze sensu i dopiero wtedy zobaczysz swój cel i swoją prawdziwą tożsamość. Wewnętrzne spełnienie będzie źródłem każdego spełnienia w świecie zewnętrznym.